Gemengde gevoelens!

Vandaag stond Egmond op het programma, een halve marathon waar ik mijn debuut zou maken. Na vele mooie verhalen wou ik hier wel eens lopen en gezien het startveld zou er wel wat mogelijk moeten zijn. Gisteren al afgereisd naar onze schoonmoeder om slechts een 40 minuten van Egmond ons voor te bereiden op de wedstrijd. Liep de week al wat met de hamstring te klooien en de enkel voelde niet super. Maar bij het inlopen voelde het goed aan en dus konden we volle bak. Samen met Stefan en Eddy waren we hier van de Mila groep aanwezig. Maar ook Sietse van der Mei, Bea, Harmen en Henri en Willem Koet waren van de partij. Goed vertegenwoordigd als AV Heerenveen. Sietse en Harmen hielden een plekje vooraan vrij voor ons om goed vooraan te kunnen starten. Dit scheelde toch wel enorm want helaas werken ze niet met tijden bij deze grote loop. Goed niet getreurd want we stonden goed! 9.12 verstreek en het hek zat nog steeds dicht, waarop we er doorheen glipten, want we zouden over 5 seconden starten. Toch iets om als organisatie beter op te letten.

Bam. Daar gingen we, al snel veel slalommend door de menigte voor ons, wat erg vervelend was. Stefan gaf al aan dat de groep TDR voor ons liep waarop we snel de aansluiting maakten. Het voelde goed, super, heerlijk het lichaam werkte erg goed en draaide met gemak 3.20 de kilometer. Zonder hapering wat een heerlijk gevoel, nam zelfs de kop van de groep en versnelde door naar de groep ervoor. Niet wetend dat de hele groep volgde. Toen kwam het strand, waar het bij het inlopen goed voelde, was het nu net alsof ik wegzakte, kramp in de hamstring, hij voelde niet goed aan maar na een paar meter voelde ik niks meer. We liepen nu ook op een harder stuk, en de groepen kwamen samen. Sterke atleten zaten in deze groep, we passeerden Remon van Lunzen en die sloot vervolgens ook aan in de groep. Een groep die elkaar ging helpen, iedereen deed een beetje kopwerk en we gingen gestaag verder. Alleen ging het tempo fors omlaag, reden de wind die toch duidelijk aanwezig was.

Foto @ Janke

Waar ik bang voor was werd werkelijkheid, een kletspoot. Verdorie dacht ik bij mezelf net op het moment dat ik mijn gelletje innam stapte ik in het water. Stom want ik lette steeds goed op, Afijn we gingen van het strand af de duinen in. Een stuk waar ik bij de training met veel kracht doorheen ging. Dat was vandaag anders het voelde niet fijn aan, dus de eerste 3 km was het ritme zoeken. Het tempo ging wel omhoog maar niet zoals het in de training ging. Niet over na denken dacht ik bij mezelf. De groep liep al snel weg en dat deerde niet, dacht bij mezelf bij het asfalt geef ik wel gas. Dat gebeurde ook. Voor me liepen wat atleten die ik normaliter wel zou moeten kunnen verslaan. Dus rustig aan het gaatje dichtlopen. Marcel druk coachend en aanwijzingen geven. Maar het ging goed. Het gat werd kleiner. Bij aankomst van de bloedweg ging het mis. Het ritme zakte en ik kreeg steken onder de maag. Wat een vreemd gevoel, geen lucht en happend naar adem kwam ik boven. Maar het ritme was totaal weg. Het gevoel zat er niet meer, kon niet meer aanzetten en dat was toch een vreemd gevoel. Harken dan maar, niks techniek door beuken. Tot 500 m voor de finish, het zat muurvast, even wandelen dan maar? ja het moest wel, lang maken, klein maken lucht pompen en daar was het weer. Maar de tijd oei, het zag er al niet super uit, maar 1.13 had wel leuk geweest, na 30 seconden kreeg ik weer wat lucht en kon ik de laatste 400 meter nog weer lopend afleggen, weliswaar geen tempo maar goed. 1.14.28 was de eindtijd.

Ben eerlijk had me er meer van voorgesteld maar goed, het seizoen is pril en de focus gaat weer naar de korte afstanden. Stefan liep een mooie 1.16 en Eddy een keurige 1.24!

Het jaar geopend met winst in De Wilp

Zo een goede binnenkomer van 2014. Na een pittige trainingsweek met ook nog winst in Gorredijk stond gisteren de halve marathon van De Wilp op het programma. Voor mij de traditionele opening van het nieuwe jaar. Zo gezegd een halve marathon, vooraf met de trainer een plan gemaakt en deze proberen uit te voeren. Het deelnemersveld was dit jaar minder sterk en dat was eigenlijk wel jammer. Ik wou graag nog een sterke prikkel richting Egmond, maar ook zonder concurrentie was het lastig genoeg gezien de omstandigheden. Een korte warming-up en lekker bij Beppe omkleden, dat zijn de voordeeltjes bij deze loop. Om 13.40 werden we weggeschoten met een vuurpijl en het was gelijk een gat. Dit was wel onverwacht, na de eerste ronde door het dorp lag ik al zo`n 60 meter los. Goed plan uitvoeren en focus, de kilometers vlogen voorbij. Het tempo was vlak de snelheid was redelijk. Na de eerste grote ronde van 10 km voelde ik me toch niet super, beetje beroerd en het idee dat er veel zout in het lichaam zat. Vreemd gevoel maar goed gewoon 16 km/h was prima vandaag. De hartslag was wel goed en stabiel en daar kon ik van op aan. Op het 15km punt klokte ik een 55 minuten daarmee wel redelijk op schema van een 1.18 dit met de wind en omstandigheden prima. Tot 20 km gewoon tempo houden en de laatste kilometer doortrekken. Wat als resultaat had dat er nog een mooie 3.21 op de slot kilometer werd gelopen. Na afloop nog even de beker opgehaald bij de organisatie en toen was deze loop ten einde. een mooie 1.17.49 geeft genoeg voldoening voor Egmond.

solo op weg.

Stukje van de organisatie:

Dan de mannen. Riekele Kobes was in topvorm. Vorige week won hij al met overmacht de tien kilometer in Gorredijk. Ook op onze halve was hij ongenaakbaar. Al in het eerste slagje door het dorp –langs beppe’s huis in de Schoolstraat- voerde hij het peloton aan. Bij het passeren van de blauwe brug richting Friesland kwam het gas erop. Riekele finishte in een prachtige eindtijd van 1.17.49 uur. Anton Stempher (1.21.45) uit Leek volgde op vier minuten en Emile Nales (1.25.41) uit Groningen werd knap derde.

Stukje uit de Leeuwarder Courant