Diepehelholterbergloop

Gisteren stond de diepehelholterbergloop op het progamma, een wedstrijd waarvoor ik geinveteerd was. Vooraf al contact gehad met de organisatie en het leek me erg leuk om hier aan mee te doen. De afgelopen weken het schema opgesteld met Marcel voor de weg naar Nijmegen. Deze wedstrijd paste mooi in het schema en ik had de opdracht meegekregen om het te zien als training. Ook met het oog op de rug, want na Engeland voelde deze niet super aan. Met name het dalen doet nog steeds erg pijn en de holterberg is een behoorlijke knobbel.

Samen met Erik en Arjen Driessen ingelopen en even leuk bijgepraat. Om 14.30 mochten we los, om het plan uit te voeren mocht ik niet mee met de snelle mannen, dit ging goed. Een goede start en een ontspannend tempo, het ging gelijk stevig omhoog al, beetje valsplat maar je voelde het al snel. Na 2km kwam de eerste heuvel al in het zicht deze hadden we al verkent bij het inlopen en ik moet zeggen deze voelde goed. Kon lekker vlot omhoog en liep op de heren voor me in en kon er zelfs 1 passeren. Bij het afdalen de rem erop en niet te grote klappen maken. Lekker doordraaien vlogen de kilometers voorbij. Op de hoogste heuvel (holterberg) kon ik weer een gaatje dichten en bleef het tempo constant een hoge Z3 training was het idee en dit lukte redelijk. Op de heuvels ging de hartslag uiteraard wat omhoog maar niet extreem veel. Bij het keerpunt liep ik 30:40, op schema want de terugweg moest sneller. Nu het dieseltje goed was warm gedraaid ging het tempo wel omhoog, nu moest ik het vast houden, achter me voelde ik de snelle benen van een keniaanse dame en had het idee om met haar mee te gaan. Toch mooi een 2km haar uit de wind kunnen houden, op weg naar 15km voelde ik toch een beetje de rug en wou ik niet forceren. Ik gaf haar te kennen dat ze lekker door moest gaan, en vroem daar ging ze. Wat een snelheid nog, erg mooi om te zien en ondanks dat ik het echt als training zag had ik graag meegegaan in het tempo. Echter was dit niet verstandig. Een mooie finishtijd van 57.37 waarmee ik erg content was.

Na afloop nog een praatje gemaakt met de keniaanse dame die goed nederlands sprak, al snel kwam ik erachter dat we dit jaar al vaker tegen elkaar hadden gelopen. De stand is in het voordeel van haar met 2-1 maar wie weet wat de zevenheuvelenloop gaat brengen.

1	2	Rene Stokvis	TION		1e	Msen	53:00	53:00
2	1213	Colin Bekers	Achilles		2e	Msen	54:05	54:04
3	5	Arne Mulder	BB lopers		3e	Msen	54:29	54:29
5	4	Gert-Jan Liefers	AV ’34		4e	Msen	54:53	54:52
6	3	Stanislas Talontsi	Sparta		5e	Msen	55:12	55:12
7	6	Said Hayek	HAC		6e	Msen	55:34	55:33
8	56	Erik Driesen	NOP		7e	Msen	55:36	55:36
11	8	Casper Koelma	Marathon Pim Mulier		8e	Msen	56:30	56:29
12	1699	Leon Sanderman	CSG Reggesteyn 1		9e	Msen	56:41	56:40
13	1702	Jan Paalman	Roosdom Tijhuis 1		10e	Msen	56:55	56:54
15	17	Erwin Akkerman	HAC ’63		11e	Msen	57:20	57:19
16	7	Riekele Kobes	AV Heerenveen		12e	Msen	57:37	57:37
18	605	Arnold Klieverik	LAAC Twente		13e	Msen	58:33	58:30
19	1249	Emiel Pieterse	avVN		14e	Msen	58:51	58:49
20	437	Pim de Kok	Marathon Pim Mulier		15e	Msen	59:05	59:01
21	506	Martijn Paalman	Veluwe		16e	Msen	59:46	59:43

Winst in Engeland op de 10k

Na een tijdje van afwezigheid een update van de afgelopen periode. Een periode met ups en downs, na de race in Utrecht in Augustus een beetje lopen kwakkelen met het lichaam. Wat pijntjes, en een beetje ziekjes te zijn geweest stond ik gisteren aan de start in Engeland voor een 10k. De weg erna toe was vreemd, in Gorredijk op 26 September JL. liep het als een trein, lekker op een goede pace een 6.6km gelopen in een tijd van 22.23 wat super ontspannen ging. Hiermee werd ik 2e en gaf het volop vertrouwen voor het NK10 op de weg. Helaas het liep totaal niet, en na zo`n 4km de wedstrijd verlaten om op te laden voor een wedstrijd in Engeland.

Discoveryrun 2013.

In April dit jaar het verzoek gekregen om te mogen starten in Harwich, de discoveryrun. Een hele mooie uitnodiging en waar ik zeker op in ging. Nadat de organisatie alles voor me had geregeld en ik zelf helemaal erop gefocust was zijn we afgereist naar Hoek van Holland afgelopen vrijdag. We gingen met de boot, en samen met enkele loopmaatjes van AV Heerenveen hadden we een prima overtocht. Met de Stenaline een prachtig mooi schip, midden in de nacht over de woeste zee, heerlijk geslapen en fit aan het ontbijt. Het weer was wat sombertjes deze ochtend, maar goed het ging om de wedstrijd. Samen met Sietse van der Mei en familie, het parcours grotendeels verkend en bekeken wat de mogelijkheden waren. De laatste nederlandse winnaar was in 2010 en er mocht wel weer een Nederlander winnen werd er al geroepen. Gek genoeg had ik weer niet de druk en spanning maar voelde ik me beter dan in Utrecht. Ingelopen met Jan Jouke Vos en Arjen Krieke en met name de start verkend.

11.30 plaatselijke tijd, veel engelsen, sterke lopers en een zonnetje, oef het werd wat warmer. Na de toespraak van de burgemeester van Harwich mochten we starten. Een aanlooproute over het veld achter de school. Lekker draaiend en op kop, ja het was alsof de beentjes er behoorlijk zin in hadden. Zwevend de eerste 600m en niemand die de kop pakte. Vreemd want zo hoog lag het tempo niet. De eerste heuvel, lichte kleine pasjes omhoog, langzaam aan hoorde ik niks meer achter me. Bovenop maar de pas verlengen en grote stappen werden gemaakt naar beneden, met een fantastisch uitzicht op de zee. Na pakweg 2km had ik niemand meer bij me, en ging het tempo wat ontspannender. op 3km kwam de lange klim en deze voelde ik toch behoorlijk, echter liep ik onbevangen en had ik geen enkel idee wat de voorsprong was. De mensen klapten volop en gaven een mooie boost. Na deze heuvel was het draaien keren en vals plat. 16.18 op de eerste 5km pff, dit ging hard. Geen druk dus gas er iets af, maar nu kwam de wind wat opzetten, dit liep een stuk minder, en het begon wat pijn te doen bij de rug. Dit kwam door de zeer harde ondergrond waar we op liepen veel beton en slechte wegen.

Lekker doorlopen naar het keerpunt op 9.2km toen zag ik pas het gat, groot genoeg, bam aan de handrem want dat kleine stukje wat nog kwam was over het gras en het zicht op mijn tegenstander was goed. Het draaide toch niet super de laatste 2km en met de veilige voorsprong had het geen zin om de laatste kilometer nogmaals te versnellen. Na de finish van 33.17 (16.59 2e5km) stonden de beentjes wel in brand. Eigenlijk was het nergens vlak als ik de gegevens van de garmin teruglees. Maar de overwinning was er! De Engelsen waren zeer vriendelijk en gaven te kennen dat er deze dag geen maat op me stond, een mooi compliment. De tijd was gezien de omstandigheden goed en de organisatie vanuit Nederland kreeg de nederlandse winnaar. Na een fantastische huldiging met de burgemeester van Harwich hebben we met de atleten/aaanhang de dag afgesloten in Colchester, en een mooie barbeque in Litle Oakley! Waarop we in het holst van de nacht weer terugkeerden naar Holland. Overigens was dit de laatste wedstrijd in Harwich,

Riekele Kobes          33:17

Robert Reason        33:59

Brian Herrington      35:07